१. यात्राबाट फर्केपछि
भर्खर फर्केको छु म
युद्धको एउटा बेग्लै मोर्चाबाट
बोकेर अँगालोमा अलिकति बिहान
र पीडाको एउटा थकित साँझ !
थाहै छ तिमीलाई –
म थिइनँ कुनै हर्कुलिस, चुकेल्याङ या भीम !
म थिइनँ अर्जुन, साइमन या कुनै इन्द्रजित !
म एउटा सामान्य मान्छे
सुदूर गाउँमा हुर्किएको !
थोरै विवेक, थोरै ज्ञान
र थोरै सामर्थ्यसहितको एउटा औंसत मान्छे !
कसरी दाबा गर्न सक्छु म
कुनै कमजोरी भएन भनेर ?
कसरी दम्भ गर्न सक्छु म
सिङ्गै महाभारत जितेँ भनेर ?
र पनि गर्व छ मलाई
मेरो यात्रामा शिर निहुराउन परेन परिवारले
रुमालले मुख छोप्नु परेन
मेरो आस्थाको घरले !
अलिकति सिन्दूर खसेको छ
पूर्वीय आकाशको सिउँदोमा
अलिकति चन्द्रमा उदाएको छ
आमाका अर्द्धमुदित आँखाहरुमा
र भर्खर खोलेर आएको छु झ्यालको पर्दा !
हे दोषी चस्माहरु !
मलाई थाहा छ – बाटो धेरै लामो छ
तर कसरी सुस्ताउन सक्छु म
बीच बाटोमै थाकेर ?
२. अँध्यारो कुनामा एउटा खाट
इतिहासको अँध्यारो कुनामा
गीत गाइरहेछु म एउटा पुरानो खाट !
भाँचिनै लागेका खुट्टाहरु
चुँडिनै लागेका डोरीहरु
अभिशप्त जिन्दगीको एउटा चौपारी बनेर
पर्खिरहेछु अझै- कामरेडको पुनरागमन !
साथमा छ एउटा निस्सिम अँध्यारो
त्यसलाई चिर्ने लामखुट्टेको सुफी सङ्गीत
छातीमा निदाएका छन् केवल
पुराना दिनका अजम्बरी सपनाहरु
अनि कहिल्यै पूरा नहुने तिर्सनाहरु !
ती अँध्यारा रातहरुमा
जतिबेला आउँथ्यौ तिमी
थकित र उदास मुद्रामा पोख्दै चिसो सुस्केरा
पुछ्दै ताता पसिना ढल्किन्थ्यौ मेरो काखमा
जसरी घुस्रिन्छ नाति मायालु हजुरआमाको अँगालोमा !
बिझाउँथ्यो होला तिमीलाई यो खस्रो डोरी
तर पनि तिम्रा आँखामा सन्तुष्टिका दियोहरु बल्थे
र मेरो काखमा बसेर लेख्थ्यौ संसार बदल्ने गीतहरु !
साथमा थियो पुरानो कसौंडी
सिलबरको थाल र पानी पिउने गिलास
ब्रेक नभएको थोत्रो साइकलको घण्टी बज्थ्यो यात्रामा
हाम्रो युद्धको पल्टन यही थियो !
हाम्रो खुशीको परिवार यही थियो !
अझै पनि अल्झिएका छन्
डोरीमा पलपलका सपनाहरु
सुकेका छैनन् अझै पसिनाका नीला दागहरु
आलै छन् रगतका टाटा र आँसुका डोबहरु !
यो इतिहासलाई अलपत्रै छाडेर
तिमी गएका थियौ पानी लिन मरुभूमिमा
तर युगौं बितिसक्यो फर्केनौ अझै
कतै बालुवाको विभिषिकामा अल्झिन त अल्झिएनौ ?
अलप त भएनै मेरा राम
सुनको मृगको पाइतालामुनि ?
हल्ला छ अचेल गाउँमा –
घाँडो भए रे जिउरे खाट र चिनियाँ साइकल !
घाँडो भए रे थोत्रो कसौंडी,
सिलबरको थाल र पानी पिउने गिलास !
हरेक साँझ गौंथलीहरु यस्तै समाचार बोकेर आउँछन्
म कान थुनेर विरह पोख्छु
ढेब्रीको मलिनो उज्यालोसँग !
प्रिय कामरेड !
म यौटा जिउरे खाट
इतिहासको अँध्यारो कुनामा लुकेर
अझै पर्खिरहेछु तिमीलाई !
427पटक हेरिएको 
