डोटीमा जन्मिएर पछिल्लो समय कैलालीको धनगढीमा बसोबास गरिरहेका रामलाल जोशी ‘ऐना‘ कथासंग्रहका लागि यस वर्षको मदन पुरस्कार पाएपछि सेलिब्रेटी लेखक छन् । उनको व्यस्तता चुलिएको छ ।
गजल र कविता लेखनबाट साहित्यमा प्रवेश गरेका जोशीले ०७० बाट कथा लेखन सुरु गर्दै पुरस्कार र पाठकको प्रतिक्रियाको हिसाबले छोटो समयमै सफलता हात पारेका छन् । हालै धनगढीबाट काठमाडौं आएका बेला उनीसँग साहित्य लेखन, लेखनको विषयवस्तु र नेपाली साहित्यको बारेमा केन्द्रित रहेर जोतारे धाइबाले गरेको कुराकानी :
मदन पुरस्कारबाट सेलिब्रेटी लेखक बनेपछि तपाईंको दैनिक जीवनका के–कस्ता फेरबदल आएका छन् ?
हिजोको अवस्थादेखि आजको दिनमा पुग्दाखेरि मलाई हेर्ने समाजको दृष्टिकोण परिवर्तन भएको पाएको छु । व्यस्तता बढेको छ । साथीभाइ र पाठकहरुको माया बढेको छ । मैले लेखनमार्फत केही कुरा दिन गरेको प्रयासले राम्रो स्वागत पाएको छ । मप्रतिको अपेक्षा पनि बढेर गएको छ । आगामी दिनमा यो अपेक्षालाई परिपूर्ण गर्न धेरै संवेदनशील भएर अगाडि बढ्नुपर्छ भन्ने एउटा जिम्मेवारीबोध भएको छ ।
कैलालीमा बसेर साहित्य लेखन गरिरहँदा राजधानीलाई हेर्ने दृष्टिकोण कस्तो थियो तपाईंको ?
वास्तवमा मोफसलमा बसेर साहित्य लेख्ने हरेक स्रष्टालाई एउटा रहर र इच्छा के हुन्छ भने राष्ट्रिय मूलधारमा आफ्नो कृति र लेखनले मान्यता पाइदेओस् । त्यस्तै, राष्ट्रिय मिडियाहरुले चर्चा-परिचर्चा गरिदिऊन् र राम्रो प्रकाशन गृहले किताब प्रकाशन गरिदेओस् । त्यस्तो आकांक्षा मेरो पनि थियो । नेपाली साहित्यमा पछिल्लो समय पाठकहरुको संख्या बढेको छ, धेरै किताब छापिने, लेखेरै बाँच्न सकिने स्थिति देखिएको छ । मेरो पनि यस्तो भइदिए हुन्थ्यो भन्ने पक्कै पनि लाग्थ्यो ।
मदन पुरस्कार पाएपछि यस्तो अवसरको खानी राजधानीले त मोफसललाई पनि हेर्दो रहेछ भन्ने लाग्यो कि लागेन ?
त्यो लाग्यो । म सहित मोफसलका सबै साहित्यकारमा एक खालको सोचाइ छ, राष्ट्रिय रुपमा साहित्यको मूलधारमा आउन र ठूल्ठूला पुरस्कार प्राप्त गर्नका लागि त राजधानीमा बस्नुपर्छ । एउटा सर्कलमा बसेर पहुँच बनाउनुपर्छ र आफ्ना मान्छेहरु त्यहाँ हुनुपर्छ । हामी मोफसलमा बसेर मूलधारमा आउन गाह्रो छ, प्रतिस्पर्धा गर्नै गाह्रो छ भन्ने सोच अहिले पनि मोफसलमा कायमै छ । राष्ट्रिय मिडियाहरुले, त्यहाँका साहित्यकारहरुले, ठूल्ठूला संस्थाहरुले पत्याउँदैनन् भन्ने सोचाइ मलाई पनि कुनै न कुनै रुपमा थियो ।
355पटक हेरिएको 
